เป็นโอกาสอันดีที่ S4S ได้กลับมาพูดคุยกับ ‘Alex Face’ ในรอบ 11 ปี ศิลปินสตรีทอาร์ตที่ใครหลายคน ต่างก็เคยเห็นผลงานของเขาผ่านตามาบ้าง ตามกำแพงบนตึก หรือตามตรอกซอกซอยต่าง ๆ ที่มักจะมีผลงานของเขาประดับอยู่บนนั้นเสมอ กับผลงานล่าสุดในโปรเจกต์ ‘Krung Thep Creative Streets’
It’s a special occasion for S4S to sit down once again with ‘Alex Face’ after 11 years. Many of you have surely come across his work, whether on walls, buildings, or hidden alleyways; his art is always there to leave a mark. His latest project, Krung Thep Creative Streets, continues that tradition.
‘อเล็กซ์ – พัชรพล แตงรื่น’ หรือ ‘Alex Face’ เจ้าของคาแรกเตอร์ ‘มาร์ดี’ กระต่ายน้อยสามตาหน้าบึ้ง ที่เราคุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี ศิลปินสตรีทอาร์ตที่โลดแล่นอยู่ในวงการมาแล้วกว่า 20 ปี ผู้พาผลงานสตรีทอาร์ตของไทย ไปสร้างชื่อเสียงให้ต่างชาติได้รู้จัก!
S4S: แนะนำตัวหน่อยครับ
Alex Face: สวัสดีครับ ชื่อ ‘พัชรพล แตงรื่น’ อยู่บ้านแม่เรียก ‘ตู่’ อยู่กรุงเทพฯ เพื่อนเรียก ‘อเล็กซ์’ ครับ หรือที่รู้จักกันในชื่อ ‘Alex Face’ เป็นศิลปินอิสระครับ
S4S: อะไรทำให้พี่อเล็กซ์อยากเดินในเส้นทางศิลปะครับ?
Alex Face: ย้อนกลับไปช่วงมัธยมต้น เราชอบวาดรูปเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยเป็นตัวแทนโรงเรียนเพื่อประกวดวาดรูปอยู่บ่อย ๆ จึงได้ใช้เวลาคลุกคลีอยู่กับศิลปะ บวกกับตอนนั้นมีครูที่คอยให้คำแนะนำ มีเพื่อนที่วาดรูปไปด้วยกัน เรารู้สึกชอบบรรยากาศในช่วงนั้นมาก เราหมดเวลาไปกับการฝึกวาดรูปเยอะมาก เพราะต้องแข่งเลยซ้อมหนัก เป็นแบบนี้ตั้งแต่ม.1 – ม.3 พอเราจบมัธยมต้นมา ทำให้เรารู้ตัวเองว่าอยากเดินทางไปเส้นทางนี้ อยากเรียนศิลปะ
‘Alex – Patcharapol Tangruen,’ better known as ‘Alex Face,’ is the creator of the iconic grumpy three-eyed rabbit ‘Mardi.’ Having been active in the street art scene for over 20 years, he has taken Thai street art onto the international stage and earned global recognition.
S4S: Could you introduce yourself?
Alex Face: Hello, my name is Patcharapol Tangruen. At home, my family calls me ‘Tu,’ but my friends in Bangkok know me as ‘Alex.’ Most people recognize me as ‘Alex Face.’ I’m a freelance artist.
S4S: What made you want to pursue the path of art?
Alex Face: Going back to middle school, I had always loved drawing, so I often represented my school in art competitions. That gave me the chance to spend a lot of time surrounded by art. At the same time, I had teachers who supported me and friends who also loved drawing. I really enjoyed that atmosphere. I would spend countless hours practicing because I had to compete, so I trained hard. This went on from Grade 7 to Grade 9, and by the time I finished junior high, I knew I wanted to walk down this path and study art.
S4S: พอบอกพ่อแม่ว่าจะไปเรียนต่อในสายศิลปะ พ่อแม่ว่ายังไงบ้างครับ?
Alex Face: พ่อแม่ก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ครับ เพราะในยุคที่เรายังเด็ก ๆ มุมมองที่คนมีต่อศิลปะ มันดูไม่มั่นคง เลยไม่อยากให้ไปเรียนสักเท่าไหร่ครับ แต่เขาก็มีทางเลือกให้เราว่าไปเรียนสถาปัตยกรรมไหม เพราะพ่อแม่คิดว่ามันได้ขีดเขียนเหมือนกัน แต่สำหรับเรามันไม่เหมือนกันเลย เราอยากเรียนศิลปะ อยากเรียนวาดรูปมากกว่า
S4S: แล้วทำยังไงพ่อแม่ถึงยอมให้ไปเรียนครับ?
Alex Face: ลองสู้มันสักตั้งหนึ่ง เอาวะ! ลองหาข้อมูลไปให้พ่อแม่ดูว่า ถ้าเราเรียนศิลปะ แล้วมันจะไปต่อยอดยังไงได้บ้าง ซึ่งตอนนั้นอินเตอร์เน็ตยังไม่รู้จักเลยนะ แต่เราก็หาเอกสาร หนังสือแนะแนวเพื่อมายืนยันว่า การเรียน ปวช. หรือ ปวส. ของเรา สุดท้ายปลายทางก็คือ การเรียนจบรับปริญญาเหมือนคนอื่น ๆ ตามที่พ่อแม่หวังไว้ได้เหมือนกัน เขาเห็นว่าเราพยายาม และมีความมุ่งมั่น เลยยอมให้ไปเรียนศิลปะในที่สุดครับ
S4S: หลังจากเข้ามหาวิทยาลัย พี่อเล็กซ์เลือกเรียนเอกอะไรครับ?
Alex Face: ตอนเข้าไปมหาวิทยาลัยช่วงปีแรกต้องเรียนพื้นฐานทุกอย่างก่อน เรียนจิตรกรรม ประติมากรรม ภาพพิมพ์ จิตรกรรมไทย แล้วค่อยเลือกเอกที่เราสนใจในปีที่ 3 เราเลยเลือกเรียนเอกภาพพิมพ์ เป็นพวกภาพพิมพ์โลหะ แกะไม้
S4S: And when you told your parents you wanted to study art, how did they react?
Alex Face: My parents weren’t too happy about it. Back in those days, people didn’t see art as a stable or secure career, so they didn’t really want me to pursue it. They suggested architecture instead, thinking it would still involve drawing. But to me, it just wasn’t the same. I wanted to study art. I wanted to draw.
S4S: So how did you convince them?
Alex Face: I decided to go all in and fight for it. I gathered information to show my parents how studying art could lead to further opportunities. At the time, the internet wasn’t even around, so I collected documents and guidance books to prove that studying at a vocational or technical college could eventually lead to a university degree, just like they had always hoped for me. They saw how determined and committed I was, so in the end, they agreed to let me study art.
S4S: Once you entered university, which major did you choose?
Alex Face: In the first year, everyone had to study the basics: painting, sculpture, printmaking, and traditional Thai painting before choosing a major in the third year. I chose printmaking, particularly metal prints and woodcuts.
S4S: อะไรเป็นเสน่ห์ของภาพพิมพ์ที่ทำให้พี่อเล็กซ์เลือกเรียน?
Alex Face: เรารู้สึกว่า ถ้าเรียนภาพพิมพ์ เป็นการเปิดโอกาสได้เรียนรู้เทคนิค วิธีการที่เราไม่เคยรู้ มีอุปกรณ์ต่าง ๆ ให้เราได้ทดลอง เช่น แท่นพิมพ์ขนาดใหญ่ ซึ่งการเรียนภาพพิมพ์ มันสร้างนิสัยบางอย่างให้เรา เช่น การวางแผนในการทำงาน เพราะงานภาพพิมพ์ ไม่ได้ทำแค่ 5 นาทีแล้วเสร็จ บางงานต้องทำเป็นอาทิตย์ หรือเป็นเดือน ต้องมีการวางแผน เรื่องการกลับค่าสีของงาน จากขาวเป็นดำ ดำเป็นขาว การกลับซ้ายเป็นขวา การพิมพ์ซ้ำไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะได้ผลงานที่ดีที่สุดออกมา เหมือนกับการสอนให้เราประณีตในการทำงานมากขึ้น ซึ่งถ้าเราเลือกเรียนจิตรกรรมเราอาจจะไม่ได้เรียนการสร้างนิสัยแบบนี้มาก็ได้
ก้าวมาสู่โลกของกราฟฟิตี้ที่ไม่เคยรู้จัก สู่การเป็นศิลปินที่สะท้อนแนวคิดผ่านงานศิลปะ
ในช่วงปี 2000’s เป็นช่วงที่วัฒนธรรมฮิปฮอปจากต่างประเทศเริ่มเข้ามามีอิทธิพลทางบ้านเรามากขึ้น รวมไปถึงกราฟฟิตี้ที่เข้ามาพร้อมกัน ทำให้วัฒนธรรมนี้กระจายไปอย่างแพร่หลายในหมู่ของวัยรุ่นในตอนนั้น
S4S: What was it about printmaking that drew you in?
Alex Face: I felt that printmaking opened up new opportunities to learn techniques I had never known before, with different tools and equipment to explore, like large printing presses. Printmaking also taught me certain habits, like planning ahead. It’s not the kind of work you can finish in five minutes. Some pieces take weeks or even months. You have to plan for things like reversing colors, turning white into black, black into white, or flipping left to right. It’s about repeating the process until you achieve the best result. That discipline made me more meticulous in my work. If I had chosen painting, I might not have developed that mindset.
Stepping into the Unknown World of Graffiti and Becoming an Artist Who Reflects Ideas Through Art
In the 2000s, hip-hop culture from abroad began to heavily influence Thailand, and graffiti came along with it. The culture quickly spread among young people at the time.
S4S: จากที่เรียนภาพพิมพ์อยู่ ๆ ไปสนใจงานกราฟฟิตี้ได้ยังไงครับ?
Alex Face: ช่วงนั้นเราสนใจกราฟฟิตี้ที่เข้ามากับวัฒนธรรมฮิปฮอป เลยศึกษาดูงานตามเว็บไซต์ว่าต่างประเทศเขาทำกันยังไง ซึ่งตอนนั้นมันยังไม่ได้รู้จัก สตรีทอาร์ทเลยด้วยซ้ำ เราก็ไม่ได้คิดนะว่าจะพ่นจริงจังอะไร แต่ครั้งแรกที่เราซื้อสีไปสองกระป๋องแล้วไปพ่นบนกำแพง ทำให้เราเหมือนได้เจอโลกใหม่ มันสนุกมาก เจอเทคนิคในการทำงานรูปแบบใหม่แล้ว ซึ่งมันต่างจากภาพพิมพ์ที่เราเรียนอยู่ ที่กว่าจะได้ผลงานชิ้นหนึ่งใช้เวลานาน แต่กราฟฟิตี้มันแบบทำแค่แป๊บเดียวเสร็จ เหมือนเจอความสนุกที่ได้ทำนอกเหนือจากการเรียนที่ค่อนข้างจริงจัง หลังจากนั้นก็ไปหากำแพงพ่นสีกับเพื่อนที่ชอบพ่นเหมือนกัน ทำให้ได้ไปรู้จักนักพ่นคนใหม่ ๆ มากขึ้น
“กราฟฟิตี้ เหมือนดึงเราไปอยู่อีกโลกหนึ่งที่ไม่เคยเจอมาก่อน”
S4S: From studying printmaking, how did you end up getting into graffiti?
Alex Face: Back then, I got interested in graffiti because it came hand in hand with hip-hop culture. I started looking at websites to see how artists overseas were doing it. At that time, the term ‘street art’ wasn’t even widely known yet. I didn’t really think I would take spray painting seriously, but the first time I bought two cans of paint and sprayed a wall, it felt like I had discovered a whole new world. It was so much fun, like finding a brand-new technique to work with. Unlike printmaking, which takes a long time to complete one piece, graffiti can be done quickly. It gave me an outlet for fun outside of my formal studies, which were more intense and serious. After that, I kept looking for walls to spray with friends who shared the same interest, and through that, I got to know more and more graffiti writers.
“Graffiti pulled me into a world I had never experienced before.”
หลังจากได้รู้จักกราฟฟิตี้ จากการเรียนศิลปะและกราฟฟิตี้เริ่มค่อย ๆ หลอมรวม กลายเป็นตัวตนของ ‘Alex Face’ ศิลปินที่ไม่ได้เพียงเพื่อจะพ่นประกาศตัวตน แต่พ่นเพราะอยากสะท้อนอะไรบางอย่างเพื่อต้องการสื่อสารกับผู้คน
Alex Face: พอเราเริ่มคิดถึงสตรีทอาร์ต เราเลยอยากหันมาทำงานที่ได้สื่อสารกับผู้คน เพราะด้วยนิสัยของการเรียนศิลปะ มักเป็นการตั้งคำถามอยู่แล้ว ซึ่งในตอนนั้นวงการศิลปะในตอนที่เราเรียนมันอาจจะแคบกว่าตอนนี้ เพราะเวลาเราจัด Exhibition ก็มีแต่เพื่อนเรามาดู เราอยากให้คนที่ไม่ใช่คนในวงการศิลปะได้มาดูเรามากกว่า เพราะฉะนั้นเราเลยเลือกที่จะทำงานสตรีทอาร์ต เพราะ “สตรีทอาร์ตสามารถเป็นเครื่องมือเพื่อสื่อสารกับผู้คน หรือเรียกร้องอะไรบางอย่างได้ผ่านผลงานที่เราทำ” ด้วยการที่ใช้งบประมาณน้อยกว่าการแสดงงานในพื้นที่ศิลปะอย่างแกลเลอรี่ ใช้วิธีการหาพื้นที่สาธารณะ คนเห็นงานเราได้ง่าย เราเลยรู้สึกว่า “สตรีทอาร์ต มันพิเศษสำหรับเรา”
“ถ้าเราทำงานศิลปะขึ้นมาชิ้นหนึ่ง แต่ไม่มีใครได้เห็น หรือไม่มีใครรับรู้ อาจน่าเสียดาย”
From there, graffiti and fine art slowly began to merge, shaping the identity of ‘Alex Face’, an artist who wasn’t just spraying to leave his mark, but spraying to reflect ideas and communicate with people.
Alex Face: Once I started thinking about street art, I wanted to create works that could speak directly to people. Coming from an art background, you’re naturally trained to ask questions through your work. But at that time, the art scene felt smaller than it is today. Whenever we held an exhibition, it was mostly just our friends who came to see it. I wanted my art to reach beyond that circle, to people outside of the art world. That’s why I chose to do street art. Because “street art can be a tool to communicate with people, or even to raise awareness about certain issues through the work we create.” Compared to exhibiting in galleries, it required far less money and resources. By using public spaces, more people could easily see the work. That’s why I feel “street art is special to me.”
“If we create a piece of art but no one ever sees it or knows about it, isn’t that a shame?”
S4S: ยังจำผลงานแรกที่ทำให้คนรู้จักเราในฐานะ ‘Alex Face’ ได้อยู่ไหม
Alex Face: ตอนที่เราทำงานสตรีทอาร์ตช่วงแรก ๆ เราทดลองทำเทคนิคหลายอย่างเลย แล้วมีอยู่งานหนึ่งที่เรารู้สึกนึกสนุก เราทำสเตนซิลออกมาเป็นรูปจิ้งจก แล้วเอาไปพ่นเต็มกำแพงเลย หลังจากนั้นก็ได้ยินคนรู้จักพูดจิ้งจกบนกำแพงนี้ ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นคนทำ แต่มันทำให้รู้สึกว่า “ผลงานเรามันทำให้คนพูดถึงได้ด้วยวะ” แน่นอนถึงแม้ว่าฟีดแบคด้านที่ดีจะเยอะ แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนที่ไม่ชอบผลงานเราด้วยเหมือนกัน
S4S: เราอยู่ในยุคที่มีเครื่องดิจิทัลให้เลือกใช้มากมาย เช่น AI อะไรคือเสน่ห์ของพู่กันที่ทำให้พี่อเล็กซ์ยังเลือกใช้อยู่?
Alex Face: ไม่รู้จะมีใครรู้สึกเหมือนเราไหมนะ ลึก ๆ แล้วเวลาเรามองภาพที่ทำจาก AI แม้มันจะสมจริงสวยงามแค่ไหนแต่เราก็ไม่รู้สึกเท่ากับสิ่งที่เราทำด้วยมืออยู่ดี ถ้าเทียบกับงานที่คนทำขึ้นมาจริง ๆ มันยังรู้สึกได้มากกว่า แต่เราก็ต้องมองหาประโยชน์จากมัน ซึ่งมีหลายอย่างที่น่าสนใจสำหรับเราเทคโนโลยีใช้เพื่อให้ชีวิตสะดวกมากขึ้น แต่ถ้าให้เลือกจริง ๆ เราก็ยังชอบวิธีการเดิม ๆ แบบการได้ยินเสียงของดินสอสัมผัสบนกระดาษ การผสมสีแล้วป้ายลงบนผ้าใบ และกลิ่นสีน้ำมัน
S4S: Do you still remember the first work that made people recognize you as ‘Alex Face’?
Alex Face: In the early days of doing street art, I experimented with a lot of different techniques. There was one piece I did just for fun. I made a stencil of a lizard and sprayed it all over a wall. After that, I started hearing people talk about “the lizard on the wall.” Nobody knew it was me at the time, but it made me realize “my work could actually get people talking.” Of course, there was plenty of positive feedback, but at the same time, there were also people who didn’t like it.
S4S: Now that we live in an era with so many digital tools, including AI, what makes you still choose to work with a brush?
Alex Face: I don’t know if anyone else feels the same, but for me, no matter how realistic or beautiful an AI-generated image looks, it just doesn’t feel the same as something made by hand. Compared to human-made work, it lacks that deeper feeling. That said, I do try to find the benefits of technology, and many aspects of it are useful. Tech makes life more convenient. But if I had to choose, I’d still go with the old ways, the sound of pencil on paper, mixing colors and spreading them on canvas, the smell of oil paint. That’s where the joy is for me.
วงการสตรีทอาร์ตในช่วง 20 ปีที่แล้ว มีแต่การตั้งคำถามว่าทำไปทำไม อะไรคือประโยชน์จากการพ่นกำแพงตามตึกร้าง ตรอกซอกซอย มีใครสั่งให้ทำหรือเปล่า ซึ่งแตกต่างกับยุคปัจจุบันมีคนที่เข้าใจในสตรีทอาร์ตมากขึ้น เข้าใจถึงวัตถุประสงค์ของงาน มีการใช้สตรีทอาร์ตในการสื่อสารมากขึ้น จนทำให้สตรีทอาร์ต กลายเป็นวิถีชีวิตที่เห็นได้ทั่วไปของคนสมัยนี้ไปแล้ว
S4S: พี่อเล็กซ์คิดว่า 20 ปีที่แล้วกับตอนนี้วงการสตรีทอาร์ตต่างกันมากไหม?
Alex Face: มาไกลกว่าที่เราคิดไว้เยอะมาก จากที่เราพ่นเล่นกับเพื่อนในตอนแรก ๆ กลายเป็นได้มีโอกาสได้ไปพ่นในเทศกาล สตรีทอาร์ทในหลากหลายประเทศ ได้เจอเพื่อน ผู้คนที่ชอบสตรีทอาร์ตเหมือนกัน อาจจะด้วยเวลาที่ผ่านไป หลายคนเติบโตมาพร้อมกับพบเห็นสตรีทอาร์ตมาตั้งแต่เด็ก ๆ รวมไปถึงชุมชนต่าง ๆ ที่นำสตรีทอาร์ตเข้ามาเป็นเครื่องมือในการพัฒนาเมือง ทำให้ชุมชนมีคนมาเดินเที่ยว ชาวบ้านก็มีรายได้ รวมถึงตอนนี้สตรีทอาร์ตถูกใช้ในเชิงการค้า ดูจากอีเวนต์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และงานแสดง Exhibition ที่มาจากศิลปินสตรีทอาร์ทที่เกิดแทบจะทุกสัปดาห์
S4S: แล้วคิดว่าอีก 10 ปี วงการสตรีทอาร์ตจะไปไหนทิศทางไหน ดีขึ้นไหม?
Alex Face: เรามองว่ามันคงปรับเปลี่ยนไปตามบริบทต่างๆของสังคม อาจจะอยู่ประมาณนี้เหมือนเดิม หรืออาจจะซาลง หรืออาจจะมีเต็มเมืองก็ได้
S4S: ในอนาคตมีวางแผนชีวิตยังไงไว้บ้างครับ?
Alex Face: ตอนนี้เราพยายามรักษาบาลานซ์ในชีวิตให้มากขึ้น เลือกโฟกัสทำในสิ่งที่อยาก ตอนวัยรุ่นเคยทำงานแบบหามรุ่งหามค่ำ ตอนนี้ก็เลือกที่จะไม่ทำแบบนั้นแล้ว พยายามพัฒนาผลงาน เอาความชอบกับเรื่องงานมารวมกันให้เยอะขึ้น อย่างเราชอบปั่นจักรยานไปในที่ใหม่ ๆ ก็เลยคิดโปรเจกต์ที่ทำให้เราได้ปั่นจักรยานแล้วทำงานศิลปะไปด้วยได้
Twenty years ago, street art was constantly questioned. Why do it? What’s the point of spraying on abandoned buildings or in alleyways? Who even asked for it? But today, more people understand street art and its purpose. It’s now widely used as a medium of communication, and it has become part of everyday life in our society.
S4S: Do you think the street art scene has changed a lot compared to 20 years ago?
Alex Face: It’s gone much further than I ever expected. From spraying just for fun with friends, it turned into opportunities to paint at street art festivals in different countries, and to meet people who share the same passion. Over time, people grew up seeing street art from a young age, and communities began adopting it as a tool for urban development. It brought visitors into neighborhoods, gave locals extra income. Nowadays, street art is even used commercially. Just look at the events happening everywhere and the exhibitions by street artists that are popping up almost every week.
S4S: Where do you see street art heading in the next 10 years?
Alex Face: I think it will adapt depending on the context of society. It might stay the same, it might fade out, or maybe it’ll cover the whole city. Anything is possible.
S4S: And what about your own life? How do you see your future?
Alex Face: Right now, I’m trying to keep my life more balanced and focus only on what I really want to do. When I was younger, I used to work day and night nonstop, but now I choose not to live like that anymore. I’m focusing on improving my work and blending it with the things I enjoy. For example, I love cycling to new places, so I came up with a project that lets me combine cycling with creating art along the way.
Krung Thep Creative Streets เติมชีวิตชีวาให้กรุงเทพฯ ผ่านศิลปะบนท้องถนน เชื่อมสัมพันธ์ไทย – ยุโรป
‘Krung Thep Creative Streets’ โปรเจกต์พิเศษที่กรุงเทพฯ จับมือกับสถานเอกอัครราชทูตเดนมาร์ก และสถานเอกอัครราชทูตฝรั่งเศส ประจำประเทศไทย นำสตรีทอาร์ตมาผสมผสานกับวัฒนธรรมยุโรป ผ่านผลงานจิตรกรรมบนฝาผนังของศิลปินสตรีทอาร์ต 15 คน เพื่อสร้างสีสันให้กับพื้นที่ทั่วกรุงเทพฯ ให้น่าอยู่ยิ่งขึ้น
Krung Thep Creative Streets: Bringing Life to Bangkok Through Street Art and Strengthening Thai-European Connections
‘Krung Thep Creative Streets’ is a special project where Bangkok collaborated with the Embassies of Denmark and France in Thailand, blending street art with European culture. The project features murals by 15 street artists, bringing color and vibrancy to public spaces across the city to make Bangkok more livable.
S4S: ถามเรื่องชีวิตพี่อเล็กซ์กันมาเยอะแล้ว ขอถามเรื่องผลงานล่าสุดในโปรเจกต์ Krung Thep Creative Streets กันบ้าง มาร่วมในโปรเจกต์นี้ได้ยังไงครับ?
Alex Face: เราเคยร่วมงานกับทางสถานเอกอัครราชทูตฝรั่งเศสมาแล้วเมื่อปี 2019 ครั้งนี้เป็นอีกโปรเจกต์หนึ่งที่ได้มีโอกาสได้ร่วมงาน โดยใช้กำแพงเดิมที่เคยทำในครั้งที่แล้ว เพราะงานเก่าหลุดลอก ถือเป็นการอัพเดทงานชิ้นใหม่ในชุมชน
S4S: เล่าถึงคอนเซปต์งานในครั้งนี้หน่อยครับ
Alex Face: ถ้าติดตามสถานการณ์โลกตอนนี้มีแต่ข่าวการเกิดสงครามต่าง ๆ ในหลากหลายที่ทั่วโลกเรารู้สึกเศร้ากับความเจ็บปวดของเด็กๆ และผู้คนบริสุทธิ์ เลยอยากวาดดอกไม้ สื่อถึงความหวัง การเบ่งบานในช่วงเวลาที่เหมาะสม และโรยราตามกาลเวลา รอยแตกของกำแพงชีวิตยังหาทางไป รวมไปถึงผีเสื้อที่บินอยู่อาจสื่อถึงวงจรชีวิตอันแสนสั้น แต่ในขณะเดียวกันเราก็ต้องมีความหวัง
S4S: We’ve talked a lot about your life already, so let’s shift to your latest work in the Krung Thep Creative Streets project. How did you get involved?
Alex Face: I had worked with the French Embassy before back in 2019. This time, I was invited to join another project, using the same wall I painted on previously. Since the old work had started to peel off, this was an opportunity to update the mural and give something new to the community.
S4S: Can you tell us about the concept behind this piece?
Alex Face: If you follow the global situation right now, there’s constant news about wars happening in many places. I feel sad for the pain suffered by children and innocent people. That’s why I decided to paint flowers, to symbolize hope, blossoming at the right time, and eventually fading with the passage of time. The cracks in the wall reflect the struggles of life, but also show that there’s always a way forward. The butterflies in the piece may symbolize the short cycle of life, but at the same time, they remind us that we must keep hope alive.
S4S: แล้วผลงานชิ้นนี้ตั้งอยู่ที่ไหนครับ และจะตั้งอยู่ถึงเมื่อไหร่?
Alex Face: ผลงานอยู่ข้างตึก Marshall Livehouse, ซ.เจริญกรุง 36 (ตรงข้ามกับสถานเอกอัครราชทูตฝรั่งเศส) เลยครับ ผลงานชิ้นนี้สามารถมาชมได้เรื่อย ๆ เลยครับ
S4S: ความยากในการทำงานที่สเกลใหญ่แบบนี้ คืออะไร
Alex Face: ความยากสำหรับเรา ด่านแรก คือการเอาอุปกรณ์อย่างพวกรถกระเช้าเข้าพื้นที่ แล้วแต่พื้นที่ที่เราเข้าไปทำด้วยว่าเอื้ออำนวยแค่ไหน มีอุปสรรคอย่างเช่นสายไฟฟ้า ต่อมาคืออุปสรรคต่าง ๆ ที่ไม่สามารถควบคุมได้ เช่น สภาพอากาศ ที่ร้อน และฝน กับเรื่องเวลาที่ค่อนข้างจำกัด
S4S: แล้วแบบนี้มีการวางแผนขั้นตอนในการทำงานยังไงบ้างครับ?
Alex Face: เริ่มจากสเก็ตภาพก่อน แล้วมาดูพื้นที่จริง คิดถึงระยะหวังผลการมองเห็นว่า มองไกลเป็นแบบไหน มองใกล้เป็นแบบไหน เสร็จแล้วก็นำภาพที่เราสเก็ตไว้ ไปร่างบนกำแพงวางตำแหน่งให้ถูกต้องโดยอิงจากแบบ เพราะเวลาขึ้นไปทำงานข้างบนกำแพงในระยะใกล้ มันจะดูยากไม่รู้ว่าสเกลมันประมาณไหน ต้องอาศัยการขึ้นลงเพื่อตรวจสอบดูความถูกต้อง พอมันเป็นการทำงานสเกลใหญ่การเคลื่อนตัวขึ้นลงแต่ละครั้งใช้เวลา เพราะฉะนั้น เราต้องวางแผนให้ดี พยายามผิดพลาดให้น้อยที่สุดเพื่อประหยัดอุปกรณ์และเวลา
นอกจากมี Alex Face เป็นหนึ่งในศิลปินในโปรเจกต์ Krung Thep Creative Streets แล้ว ยังมีศิลปินอีก 14 ชีวิตที่มาสร้างสีสันให้กับพื้นที่ทั่วกรุงเทพฯ ผ่านคอนเซปต์ต่าง ๆ ที่บอกเล่าเรื่องราวในแบบฉบับของพวกเขา
S4S: นอกจากผลงานของตัวเองแล้ว มีศิลปินคนไหนอยากแนะนำให้ไปดูอีกไหมครับ?
Alex Face: มีศิลปินจากต่างประเทศที่น่าสนใจหลายคน ซึ่งจะอยู่ในย่านเจริญกรุง – ตลาดน้อย เลยครับ แต่ที่แนะนำใกล้ ๆ ก็จะมีผลงานของ Seb Toussaint ศิลปินชาวฝรั่งเศส เป็นศิลปินที่มีส่วนร่วมกับชุมชนต่าง ๆ อยู่บ่อยครั้ง Romain กับ Olivier จากฝรั่งเศส ศิลปินไทยก็อีกหลายคนสามารถดูในแมพของโปรเจกต์ Krung Thep Creative Streets ได้เลยครับ
S4S: And where can people find this mural, and how long will it be there?
Alex Face: The work is on the wall next to Marshall Livehouse, in Soi Charoen Krung 36, right across from the French Embassy. People are welcome to come and see it anytime.
S4S: What’s the biggest challenge in creating work on such a large scale?
Alex Face: For me, the first hurdle is getting equipment like the boom lift into the area. It depends on how accessible the space is, and sometimes there are obstacles like power lines. Then there are factors you can’t control, like the weather, the heat and the rain, plus the fact that the working time is often quite limited.
S4S: So, how do you plan your process when working on something this big?
Alex Face: I start by sketching the concept, then I visit the site and think about visibility, what it looks like from far away versus up close. After that, I transfer the sketch onto the wall, carefully placing each element according to the design. When you’re up close to the wall, it’s hard to judge the scale, so you need to go up and down to check and make adjustments. On large-scale projects, even moving up and down once takes time, so planning well is crucial. I try to minimize mistakes as much as possible to save both equipment and time.
In addition to Alex Face, Krung Thep Creative Streets features 14 other artists who each bring their own concepts and stories to different parts of Bangkok, adding color and energy to the city.
S4S: Apart from your own work, are there any other artists you’d recommend people check out?
Alex Face: There are many interesting international artists, especially in the Charoen Krung-Talad Noi area. Nearby, I’d recommend checking out Seb Toussaint, a French artist who often works closely with local communities. There are also Romain and Olivier, both from France. And of course, there are many Thai artists too. You can see all their locations on the Krung Thep Creative Streets project map.
S4S: ฝากอะไรถึงน้อง ๆ รุ่นใหม่ที่อยากเป็นศิลปินหน่อยครับ
Alex Face: ถ้าอยากเป็นศิลปิน ก็ต้องมีวินัย ฝึกฝนวิธีคิด และทักษะ ถ่ายทอดสิ่งที่เรารู้สึกมันออกมาตามที่ตัวเองถนัด แต่สุดท้ายไม่ว่าอยากจะทำอะไรก็ตามต้องมีความจริงจัง มีลูกบ้า ความต่อเนื่อง ให้มองถึงความสุขระหว่างที่ได้ทำ เพราะตอนที่ได้อินกับอะไรที่ชอบ เราจะสามารถทำมันได้อย่างดี
“ถ้าเรามีความสุขกับสิ่งที่ทำ เราจะทำมันได้ตลอดโดยที่ไม่มีข้อแม้”
S4S: Lastly, what advice would you give to young people who want to become artists?
Alex Face: If you want to be an artist, you need discipline. Train your way of thinking, develop your skills, and express your feelings in the medium that suits you best. But no matter what you want to do, you have to be serious about it, have a bit of madness, and keep at it consistently. Most importantly, focus on the joy you get from the process. When you’re deeply into something you love, that’s when you’ll be able to do it well.
“If we’re happy with what we do, we’ll be able to keep doing it endlessly, without conditions.”
S4S: สุดท้ายชวนทุกคนมาชมผลงานในครั้งนี้หน่อยครับ
Alex Face: ถ้าใครมีโอกาสผ่านไปย่านเจริญกรุง อยากชวนมาดูผลงานในครั้งนี้กันครับ นอกจากผมแล้วยังมีศิลปินอีก 14 ท่านที่น่าสนใจ การมาเดินชมงานนี้ไม่ได้มีแต่งานศิลปะให้ชมเพียงอย่างเดียว แต่ทุกคนจะได้สัมผัสกับผู้คน ได้เห็นวิถีชีวิตในชุมชน ตรอกซอกซอยที่เรายังไม่เคยผ่านไป ร้านอาหารที่เราไม่เคยลิ้มลอง อยากให้ทุกคนได้มาสัมผัสด้วยตัวเองครับ
S4S: Finally, could you invite everyone to come and see your latest work?
Alex Face: If you happen to be around the Charoen Krung area, I’d like to invite you to check out this project. Alongside my piece, there are works from 14 other artists that are all worth seeing. And it’s not just about the art; walking through this project also lets you experience the people, the local way of life, the small alleys you might have never passed before, and restaurants you may never have tried. I’d love for everyone to come and experience it for themselves.
Special Thanks: Alex Face , Marshall Livehouse
Photographer: Pattarachai Songaksorn
Videographer & Editor: Supasin Daungkrajung
Producer: Natthanan Chamnongwet
Creative & Author: Akkhakit Phongrujirak
Translator: Mathurada Voranuch
