ปฏิเสธไม่ได้ว่าในยุคปัจจุบันนี้นี่คือยุครุ่งเรืองของวงการ Hip-Hop ทั้งในไทยและต่างประเทศ แฟชั่นกระแสหลักและดนตรีต่าง ๆ ได้รับอิทธิพลของดนตรีและ Sub-culture ประเภทนี้และหลอมรวมจนเกิดงานศิลปะแนวทางใหม่ ๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นศิลปิน , งานเขียนและบทกวี , งานออกแบบประเภทต่าง ๆ หรือแม้กระทั่ง "เครื่องแต่งกาย"
และอีกอย่างหนึ่งที่เราปฏิเสธไม่ได้เช่นกันคือความยิ่งใหญ่ของ "Denim Wear" (เครื่องแต่งกายแนวผ้ายีนส์) ที่ได้รับความนิยมจากทุกเพศทุกวัยทุกชนชั้นจนหลอมรวมเป็นวัฒนธรรมหม้อใหญ่รั่วที่ผสมผสานกันอย่างลงตัวจนแยกไม่ออก เกิดเป็น "โลกาภิวัฒน์ผ้ายีนส์" (Globalization) ที่ไม่ว่าคุณจะเป็นคนชนชาติใด อาศัยอยู่ในประเทศแถบไหน ทุกคนบนโลกนี้ล้วนรู้จักผ้ายีนส์กันทั้งสิ้น
และลองมองย้อนไปในปี 1970 นั่นคือปีที่ความเป็นตัวตนของ Hip-Hop เริ่มต้นเด่นชัดขึ้นอย่างเป็นรูปธรรม และในปีนั้นความเจริญรุ่งเรืองของกางเกงยีนส์ได้พัฒนาถึงขีดสุด ไม่ว่าจะเป็นดีไซน์ในการออกแบบ การฟอกสีหรือย้อมสีต่าง ๆ , ลูกเล่นงานตัดปะกางเกงยีนส์ หรือ กางเกงยีนส์เข่าขาดที่ได้ถือกำเนิดเป็นแนวทางแฟชั่นในยุคนั้นและยังคงอิทธิพลความเท่ห์ได้มาจนถึงทุกวันนี้
Late 1970s
ถือได้ว่าเป็นยุคทองของเหล่าบุปผาชน และกางเกงขาม้า ทว่าเด็กฮิปฮอปในยุคนั้นไม่สนใจในกางเกงทรงดังกล่าวแต่อย่างใด กางเกงยีนส์ทรงขา Straight ธรรมดา และด้วยความอเนกประสงค์ของเจ้ากางเกงสุดเท่ห์ทรวดทรงธรรมดาตัวนี้ ทำให้การจับคู่ระหว่างกางเกงยีนส์ – เสื้อโปโลหรือเสื้อยืดเป็นที่นิยมมากสำหรับยุคนั้น
ซึ่งมากกว่าความยืดหยุ่นในการจับคู่ ในยุคที่ High Fashion มีเอกลักษณ์ของวัสดุหลักด้วยการใช้ผ้ายืดอย่างโพลีอีกเตอร์ หรือผ้าซาตินเงาวับ การสวมใส่กางเกงยีนส์คือการต่อต้านพวกไฮโซผ่านเครื่องแต่งกายที่ชาวขบถนิยมกัน
Early 1980s
Grandmaster Flash & the furious five ' 80s
สืบเนื่องจากการพัฒนาบทบาทของตัวกางเกงยีนส์ทั้งในแง่ของสไตล์และความแพร่หลายในสังคม ภายใต้กลิ่นอายของดนตรีแนวดิสโก้ซึ่งกำลังโด่งดังพลุแตก ซึ่งทำให้ผู้นำทางด้านแฟชั่นในแนวทางฮิปฮอปอย่าง Grandmaster Flash , the Furious Five , Afrika Bambaataa หรือแม้กระทั่ง Soulsonic Force เหล่าไอคอนของผู้หลงใหลในดนตรีฮิปฮอปในยุคนั้นก็นำการแต่งตัวสไตล์ดิสโก้มาประยุกต์ใช้ในแนวทางการแต่งตัวของตัวเอง สิ่งที่โดดเด่นเห็นจะหนีไม่พ้นกางเกงยีนส์ขาม้า และเสื้อเชิร์ทผ้าซาตินประดับพร้อยไปด้วยแทบสะท้อนแสงและอัญมณีระยิบระยับ
แต่ก้าวใหญ่ในทางแฟชั่นที่เห็นจะต้องจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของวงการแฟชั่นกางเกงยีนส์ยุคนี้เห็นจะหนีไม่พ้นการแต่งตัวแบบ "head to toe denim" (ใส่ยีนส์ทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า) เพราะนี่คืออีกหนึ่งการแซะของชาวสตรีทแวร์ ที่ต่อต้านการแต่งตัวแบบเว่อร์วังของกลุ่มชนชั้นสูงได้อย่างโดดเด่น และนี่ถือเป็นยุคเริ่มต้นที่เราไม่สามารถปฏิเสธได้ว่ากางเกงยีนส์คือไอเท็มสามัญประจำตู้เสื้อผ้าของอเมริกันชนในยุคนั้นไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย
ส่วนจุดเริ่มต้นของกางเกงยีนส์แนวขาเดฟก็เริ่มต้นในยุคนี้เช่นกัน ยุคต้นปี 1980s คือยุคที่ชาวจาไมก้าเริ่มซึมซับวัฒนธรรมฮิปฮอปผิวสีเป็นครั้งแรก ซึ่งมักจะปรากฏออกมาในรูปของกางเกงยีนส์ขาเดฟจับคู่กับรองเท้าสัญชาติอังกฤษอย่าง Clarks Wallabee และนี่คือจุดเริ่มต้นของกางเกงขาเดฟในประวัติศาสตร์ชาวฮิปฮอป
Mid 1980s
เมื่อกล่าวถึงความเป็น "Old-school Hip Hop" พวกคุณมักจะนึกถึง Run DMC ที่มาในลุคของกางเกงยีนส์ขา Straight รองเท้า adidas Superstar แบบไม่ผูกเชือกเพื่อโชว์โลโก้ตรงลิ้นรองเท้า และแว่นตา Cazal แต่ว่าทางฝั่ง West Coast อย่างเหล่า N.W.A. กลับถ่ายทอดความดุดันของพวกเขาผ่านกางเกงยีนส์สีดำ เสื้อแจ็คเก็ตสีดำและหมวก Snapback ซึ่งเป็นวิถีการแต่งตัวแบบลำลองของกลุ่มปกป้องตัวเองเพื่อคนผิวสีอย่างกลุ่ม Black Panthers ในยุคปี 70s นั่นเอง ซึ่งในยุคนี้ถือเป็นปีที่กลุ่มฮิปฮอปดังกล่าว ได้สร้างปรากฏการณ์ของฮิปฮอปอย่างเต็มตัว ทั้งในด้านสังคม วัฒนธรรมคนผิวสี และการเมือง
Early 1990s
Chris Rock ' 1990s with Jordan V "Grape" On Feet
เราได้เดินทางมาถึงยุคกางเกงยีนส์ขาขาดกันแล้วเป็นที่เรียบร้อย ไม่ว่าจะเป็นชาวกรันจ์ร็อคหรือชาวฮิปฮอปต่างก็สวมใส่เจ้ากางเกงสไตล์ Ripped Jeans นี้ด้วยกันทั้งนั้น ด้วยผู้นำเทรนด์อย่างศิลปินฮิปฮอป (ที่ผันตัวมาเอาดีทางด้านเดี่ยวไมโครโฟนเสียภายหลัง)อย่าง Chris Rock ที่จับคู่กางเกงยีนส์ขาขาดกับรองเท้า Air Jordan 5 "Grape" ได้อย่างโดดเด่นจนสาวเห็นก็ต้องกรี๊ดสลบ
และที่ขาดไม่ได้เห็นจะเป็นตำนานฮิปฮอปผู้ล่วงลับผู้นี้ Tupac กับการปรากฏตัวในงาน Soultrain Music Awards ปี 1993 ด้วยเสื้อ Carhartt denim Jacket พร้อมกับกางเกงยีนส์ทรง Baggy (ขาย้วย) ซึ่งนี่เป็นหนึ่งในการปรากฏตัวของศิลปินที่ปฏิวัติการแต่งตัวของวงการฮิปฮอปไปตลอดกาลหลังจากนี้ … (ติดตาม PART II Mid1990s – PRESENT ได้ในวันศุกร์นี้)
